دوستت که میدارم
دوستت که می دارم
مرگ هم زیبا می شود
چندان که می توانم
بر سینه ی برهنه ات
سر بگذارم و بمیرم
در قفس را بگشایم
پرنده پر ساید به بال روشن باد
و من در آغوشت به خواب روم...

+ نوشته شده در یکشنبه بیست و ششم اردیبهشت ۱۳۸۹ ساعت 16:15 توسط shiva
|